#بسیجی-واقعی

بسیجی اگر تویی

من کیستم.....

 

شرمنده ام اگر خودم را بسیجی خواندم

 

خدا کند که جدایم ز نوکری نکنی

میلاد امام حسن مجتبی (ع) مبارک

 

 

 

میلاد نور، در نیمه ی ماه نور، بر عاشقان نور مبارکباد.

* * * * *

 

شمس عفت زگریبان، قمر آورده برون
نخله ی فاطمه، اول ثمر آورده برون
بوالحسن را حسنی داده خداوند و حسن
از افق، رخ پی اهل نظر آورده برون
آمد آن ماه که ماه رمضان کرد دو نیم
چون نبی معجز شق القمر آورده برون
---
* ولادت باسعادت کریم اهل بیت، امام حسن مجتبی-ع مبارک *

* * * * *

 

دوش بر گوشم رسید این مژده از جان آفرینم
کاید از ره آن نگار دلنواز و نازنینم
گفتم ای مه از کدامین آسمان باشی؟ بگفتا
شمس ایوان ولایت، عُروَة الوثقای دینم
من همان ماه تمامم، جلوه ی ماه صیامم
شاهد صلح و قیامم، وجه رب العالمینم
---
طاعات قبول*عیدتون مبارک

* * * * *

 

روز ملی خلیج فارس گرامی باد

از خطه جنوبم و چشمان نیلی ام / دارد دلیل های قشنگ از خلیج فارس
بالاترین نشان لیاقت برای ماست / این حرمت همیشه سه رنگ از خلیج فارس

روز ملی خلیج فارس گرامی باد

 

حلول ماه مبارک رمضان گرامی باد

 

اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

 

اردیبهشت

چه اسفندها......آه

چه اسفندها دود کردیم

برای تو ای روز اردیبهشتی

که گفتند این روزها میرسی

         . .. از همین راه

فروردین دارد تمام می شود

اولین باران بهار را که نبوده ای

خودت را

به اولین شکوفه ی اردیبهشت برسان

می دانی که؛

اردیبهشت بی تو بهشت نمی شود!....

 

*اللهم عجل لولیک الفرج*

 

 

 

 

چو غنچه گرچه فروبستگی ست کار جهان....

چو غنچه گرچه فرو بستگی ست کار جهان

تو همچو باد بهاری ،گره گشا  می باش

سلام بر ابراهیم

به مناسبت تولد علمدار کمیل ، شهید ابراهیم هادی شرح مختصری بر خاطرات و زندگینامه این شهید بزرگوار به قلم تحریر میرود:

 

 

در قطعه ۲۶ گلزار شهدای بهشت زهرا(س) یادبودی است که خیلی‌ها با دیدن عکس صاحب آن و عنوان «شهید گمنام» که روی سنگ مزار نوشته شده، می‌روند و زائر شهید مفقودالاثر «ابراهیم هادی» می‌شوند؛ شهیدی که برای بچه‌های جنوب شرق تهران و کسانی که اهل دل هستند، خیلی عزیز است البته این شهید برای جوان‌هایی که کتاب «سلام بر ابراهیم» را خواندند، حال و هوای دیگری دارد.

 

آن ناله را چگونه توان نشنید؟

 

گیرم نشاط و شادی دنیا را     

یک سر به دامن دل من ریزند

آیا در آن زمان که بخندم شاد     

لرزان لبی ز ناله نخواهد سوخت؟

طفلی درون کلبه تنگی سرد     

با مادری گرسنه نمی لرزد؟

آخر کنار حسرت و رنج ای دوست     

فارغ کجا توان شد و خوش خندید؟

آن اشک را چگونه نباید دید؟     

وان ناله را چگونه توان نشنید؟؟؟؟؟